รีวิว 28 Years Later (28 ปีให้หลัง เชื้อเขมือบคน): คืนชีพจักรวาลซอมบี้ในตำนาน จุดไฟแฟรนไชส์สยองอีกครั้ง

รีวิว 28 Years Later (28 ปีให้หลัง เชื้อเขมือบคน): คืนชีพจักรวาลซอมบี้ในตำนาน จุดไฟแฟรนไชส์สยองอีกครั้ง

28 Years Later (28 ปีให้หลัง เชื้อเขมือบคน) คืออีกหนึ่งปรากฏการณ์ที่แฟนหนังสายซอมบี้ทั่วโลกตั้งตารอคอย การกลับมาของแฟรนไชส์ ไซไฟ-ซอมบี้-สยองขวัญ สุดคลาสสิกจากอังกฤษ ที่ครั้งหนึ่งเคยสร้างกระแสเขย่าขวัญผู้ชมมาแล้วทั่วโลกตั้งแต่ 28 Days Later (2002) และ 28 Weeks Later (2007)

คราวนี้ หนังกลับมาพร้อมระยะเวลาไทม์ไลน์ที่ยาวนานถึง 28 ปี หลังเชื้อไวรัสมรณะระบาด สถานการณ์โลกเข้าสู่ยุค “อยู่รอดเพื่ออยู่รอด” เหล่าผู้รอดชีวิตต้องดิ้นรนท่ามกลางความตายและความโหดร้ายของทั้ง ผู้ติดเชื้อ และ มนุษย์ด้วยกันเอง

28 Years Later คือการคืนชีพของจักรวาลหนังซอมบี้ที่เต็มไปด้วยความดิบ เถื่อน และยังคงไว้ซึ่งเอกลักษณ์ความเป็น “ซอมบี้แบบอังกฤษ” ที่โหดเหี้ยมไม่แพ้ใคร

เหตุการณ์เกิดขึ้นบนเกาะเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในสหราชอาณาจักร กลุ่มผู้รอดชีวิตได้สร้างที่มั่นไว้ที่นั่น โดยมีสะพานเพียงเส้นเดียวเชื่อมต่อกับแผ่นดินใหญ่ แต่เมื่อมีภารกิจหนึ่งที่จำเป็นต้องออกไปสำรวจแผ่นดินใหญ่ ความลับที่ถูกซ่อนเร้นจึงเริ่มเปิดเผย ทั้งในด้าน การเมือง ความจริงอันดำมืด และ ความโหดเหี้ยมของมนุษย์ ที่อาจน่ากลัวยิ่งกว่าฝูงซอมบี้กระหายเลือดเสียอีก

เครดิตหลักต้องยกให้ แดนนี บอยล์ (ผู้กำกับ) และ อเล็กซ์ การ์แลนด์ (ผู้เขียนบท) คู่หูที่สร้างปรากฏการณ์ในภาคแรกกลับมารับหน้าที่อีกครั้ง แม้ว่าผลงานหลัง ๆ ของทั้งคู่จะมีทั้งกระแสดีและกระแสเงียบ แต่ แพสชั่น ที่ยังคงมีต่อจักรวาลนี้ ทำให้ 28 Years Later มีพลังบางอย่างที่ดึงดูดใจคนดูได้อยู่หมัด

เบื้องหลังไอเดียบท มีการกล่าวถึงการนำเหตุการณ์ Brexit มาตีความใหม่ในเชิงสัญลักษณ์ผ่านเรื่องราว การแยกขาดจากส่วนกลาง การเอาตัวรอดของผู้คน ที่สะท้อนภาพความเปราะบางทางสังคมและการเมืองของอังกฤษได้อย่างเจ็บแสบ

  • การกำกับ: งานกำกับของบอยล์ยังคงเฉียบคม เร้าใจ และรู้จังหวะปล่อยของ
  • งานภาพ: ถ่ายโดย แอนโทนี ด็อด แมนเทิล ที่ยังเลือกใช้กล้อง iPhone ในการเก็บภาพบางช่วง สร้างความดิบสมจริง
  • ซาวด์ประกอบ: ฝีมือ Young Fathers วงดนตรีจากสกอตแลนด์ เติมความรู้สึกกดดัน เร้าใจ
  • งานออกแบบซอมบี้: ดิบ โหด ใหม่ แหวกแนว ฉีกขนบเดิม ๆ ของซอมบี้ได้อย่างน่าสนใจ
  • การแสดง: นักแสดงเด็ก แอลฟี วิลเลียมส์ เปล่งประกายโดดเด่นเหนือกว่าดารารุ่นใหญ่หลายคน
  • บทภาพยนตร์ยัง “กั๊ก”: เหมือนตั้งใจมาเพื่อปูทางสู่ภาคต่อ มากกว่าจะลงลึกในตัวเอง
  • มิติของตัวละคร: ตัวละครบางตัวรู้สึกถูกใส่เข้ามาแบบไม่สุด ยังไม่ได้ทำให้คนดูอินเท่าที่ควร
  • เนื้อหาการเมืองเบาไปหน่อย: ถ้ากล้าขยี้ให้หนักกว่านี้ หนังจะทรงพลังขึ้นมาก
  • ความสนุก: ⭐⭐⭐⭐✩ (4/5)
  • ความสยอง: ⭐⭐⭐⭐✩ (4/5)
  • บทภาพยนตร์: ⭐⭐⭐✩✩ (3/5)
  • งานภาพ/เสียง: ⭐⭐⭐⭐⭐ (5/5)
  • การแสดง: ⭐⭐⭐⭐✩ (4/5)
  • โดยรวม: ⭐⭐⭐⭐✩ (4/5) “หนังซอมบี้ที่ดี แต่ยังไม่สุด ต้องรอภาคต่อไป”

28 Years Later (28 ปีให้หลัง เชื้อเขมือบคน) เป็นเหมือน บทเริ่มต้น ที่ยังไม่ได้ “ปล่อยของ” เต็มที่ แต่ก็เพียงพอที่จะเรียกความสนใจจากแฟนเดนตายได้อยู่หมัด เป็นการกลับมาแบบทรงศักดิ์ศรีของจักรวาลซอมบี้ระดับตำนาน หนังเรื่องนี้กำลังจะกลายเป็นจุดเริ่มของ ไตรภาคใหม่ ที่น่าติดตาม และเชื่อได้เลยว่า ภาคต่อไปจะต้องเดือดกว่านี้แน่นอน

ถ้าคุณเคยหลงรัก 28 Days Later และ 28 Weeks Later มาก่อน ภาคนี้คือการเติมเชื้อไฟให้ “ลุกโชน” อีกครั้ง