วันอาทิตย์, 13 กรกฎาคม 2568

รีวิว 28 Years Later (28 ปีให้หลัง เชื้อเขมือบคน): คืนชีพจักรวาลซอมบี้ในตำนาน จุดไฟแฟรนไชส์สยองอีกครั้ง

รีวิว 28 Years Later (28 ปีให้หลัง เชื้อเขมือบคน): คืนชีพจักรวาลซอมบี้ในตำนาน จุดไฟแฟรนไชส์สยองอีกครั้ง

28 Years Later (28 ปีให้หลัง เชื้อเขมือบคน) คืออีกหนึ่งปรากฏการณ์ที่แฟนหนังสายซอมบี้ทั่วโลกตั้งตารอคอย การกลับมาของแฟรนไชส์ ไซไฟ-ซอมบี้-สยองขวัญ สุดคลาสสิกจากอังกฤษ ที่ครั้งหนึ่งเคยสร้างกระแสเขย่าขวัญผู้ชมมาแล้วทั่วโลกตั้งแต่ 28 Days Later (2002) และ 28 Weeks Later (2007)

คราวนี้ หนังกลับมาพร้อมระยะเวลาไทม์ไลน์ที่ยาวนานถึง 28 ปี หลังเชื้อไวรัสมรณะระบาด สถานการณ์โลกเข้าสู่ยุค “อยู่รอดเพื่ออยู่รอด” เหล่าผู้รอดชีวิตต้องดิ้นรนท่ามกลางความตายและความโหดร้ายของทั้ง ผู้ติดเชื้อ และ มนุษย์ด้วยกันเอง

28 Years Later คือการคืนชีพของจักรวาลหนังซอมบี้ที่เต็มไปด้วยความดิบ เถื่อน และยังคงไว้ซึ่งเอกลักษณ์ความเป็น “ซอมบี้แบบอังกฤษ” ที่โหดเหี้ยมไม่แพ้ใคร

เหตุการณ์เกิดขึ้นบนเกาะเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในสหราชอาณาจักร กลุ่มผู้รอดชีวิตได้สร้างที่มั่นไว้ที่นั่น โดยมีสะพานเพียงเส้นเดียวเชื่อมต่อกับแผ่นดินใหญ่ แต่เมื่อมีภารกิจหนึ่งที่จำเป็นต้องออกไปสำรวจแผ่นดินใหญ่ ความลับที่ถูกซ่อนเร้นจึงเริ่มเปิดเผย ทั้งในด้าน การเมือง ความจริงอันดำมืด และ ความโหดเหี้ยมของมนุษย์ ที่อาจน่ากลัวยิ่งกว่าฝูงซอมบี้กระหายเลือดเสียอีก

เครดิตหลักต้องยกให้ แดนนี บอยล์ (ผู้กำกับ) และ อเล็กซ์ การ์แลนด์ (ผู้เขียนบท) คู่หูที่สร้างปรากฏการณ์ในภาคแรกกลับมารับหน้าที่อีกครั้ง แม้ว่าผลงานหลัง ๆ ของทั้งคู่จะมีทั้งกระแสดีและกระแสเงียบ แต่ แพสชั่น ที่ยังคงมีต่อจักรวาลนี้ ทำให้ 28 Years Later มีพลังบางอย่างที่ดึงดูดใจคนดูได้อยู่หมัด

เบื้องหลังไอเดียบท มีการกล่าวถึงการนำเหตุการณ์ Brexit มาตีความใหม่ในเชิงสัญลักษณ์ผ่านเรื่องราว การแยกขาดจากส่วนกลาง การเอาตัวรอดของผู้คน ที่สะท้อนภาพความเปราะบางทางสังคมและการเมืองของอังกฤษได้อย่างเจ็บแสบ

  • การกำกับ: งานกำกับของบอยล์ยังคงเฉียบคม เร้าใจ และรู้จังหวะปล่อยของ
  • งานภาพ: ถ่ายโดย แอนโทนี ด็อด แมนเทิล ที่ยังเลือกใช้กล้อง iPhone ในการเก็บภาพบางช่วง สร้างความดิบสมจริง
  • ซาวด์ประกอบ: ฝีมือ Young Fathers วงดนตรีจากสกอตแลนด์ เติมความรู้สึกกดดัน เร้าใจ
  • งานออกแบบซอมบี้: ดิบ โหด ใหม่ แหวกแนว ฉีกขนบเดิม ๆ ของซอมบี้ได้อย่างน่าสนใจ
  • การแสดง: นักแสดงเด็ก แอลฟี วิลเลียมส์ เปล่งประกายโดดเด่นเหนือกว่าดารารุ่นใหญ่หลายคน
  • บทภาพยนตร์ยัง “กั๊ก”: เหมือนตั้งใจมาเพื่อปูทางสู่ภาคต่อ มากกว่าจะลงลึกในตัวเอง
  • มิติของตัวละคร: ตัวละครบางตัวรู้สึกถูกใส่เข้ามาแบบไม่สุด ยังไม่ได้ทำให้คนดูอินเท่าที่ควร
  • เนื้อหาการเมืองเบาไปหน่อย: ถ้ากล้าขยี้ให้หนักกว่านี้ หนังจะทรงพลังขึ้นมาก
  • ความสนุก: ⭐⭐⭐⭐✩ (4/5)
  • ความสยอง: ⭐⭐⭐⭐✩ (4/5)
  • บทภาพยนตร์: ⭐⭐⭐✩✩ (3/5)
  • งานภาพ/เสียง: ⭐⭐⭐⭐⭐ (5/5)
  • การแสดง: ⭐⭐⭐⭐✩ (4/5)
  • โดยรวม: ⭐⭐⭐⭐✩ (4/5) “หนังซอมบี้ที่ดี แต่ยังไม่สุด ต้องรอภาคต่อไป”

28 Years Later (28 ปีให้หลัง เชื้อเขมือบคน) เป็นเหมือน บทเริ่มต้น ที่ยังไม่ได้ “ปล่อยของ” เต็มที่ แต่ก็เพียงพอที่จะเรียกความสนใจจากแฟนเดนตายได้อยู่หมัด เป็นการกลับมาแบบทรงศักดิ์ศรีของจักรวาลซอมบี้ระดับตำนาน หนังเรื่องนี้กำลังจะกลายเป็นจุดเริ่มของ ไตรภาคใหม่ ที่น่าติดตาม และเชื่อได้เลยว่า ภาคต่อไปจะต้องเดือดกว่านี้แน่นอน

ถ้าคุณเคยหลงรัก 28 Days Later และ 28 Weeks Later มาก่อน ภาคนี้คือการเติมเชื้อไฟให้ “ลุกโชน” อีกครั้ง

เรื่องที่เกี่ยวข้อง
“Superman 2025” การคืนชีพของฮีโร่เหล็กในเวอร์ชันที่กลมกล่อม ดิบ จริงใจ และลึกที่สุดที่เคยมีมา!
“Ziam ปากกัด ตีนถีบ” บู๊เดือด ซัดซอมบี้ด้วยมวยไทย รีวิวเต็มสูบ พร้อมคะแนนทุกด้าน!
รีวิว Jurassic World Rebirth: จักรวาลไดโนเสาร์ที่ฟื้นคืน แต่พล็อตยังไร้น้ำหนัก ?
รีวิว “ธี่หยด” หนังผีไทยสายบู๊ ศรัทธาไม่ช่วยอะไร มีแต่ลูกซองเท่านั้นที่เอาอยู่!
“คายอ้อ ลบหลู่ศรัทธา อาถรรพ์” หนังไทยสุดหลอน เปิดตำนานต้องห้ามแห่งวงการหมอลำ
ส่องความเห็นนักวิจารณ์ต่อ Lilo & Stitch (2025) รีเมกนี้รักษาหัวใจต้นฉบับไว้ได้ไหม?